O bocata de Antía era tamaño mamá, é dicir XXXL e daba para moitos anaquiños para compartir.
Wamba comía outro anaco e escoitaba un novo conto.
O
GRAN SABIO
Na miña aldea había un Gran Sabio ao que todos acudían para que lles solucionase os seus problemas. O Sabio
sempre acertaba, dicíalles o que tiñan que facer e eles facíano e … problema
resolto!
Un día o Gran Sabio desapareceu e todos se puxeron a buscalo e nada, non
aparecía.
-Quen solucionará agora os nosos problemas! – dicían.
Buscaban e buscaban e seguía sen aparecer o Gran Sabio ata que pasado un
tempo os veciños déronse por vencidos e volveron para as súas casas cun xesto
de tristura.
Ao día seguinte reuníronse todos na praza da aldea. Despois dunhas cantas deliberacións
decidiron solucionar todos xuntos os problemas e … funcionou! Todos os
problemas solucionados.
De repente o Gran Sabio apareceu e todos os da aldea comprenderon que lles dera unha valiosa lección:
“SE NOS UNIMOS TODOS, PODEREMOS FACER CALQUERA COUSA”.
HUGO
O NENO QUE QUERÍA TODO
Érase unha vez un neno que vivía nun
pobo e que sempre quería todo o que miraba. Os seus país xa non sabían que facer con el. Quería todos os
xoguetes, as comidas, … Era un verdadeiro problemón.
- Por que non deixas de pensar en ter todo?- dixéronlle os país.
- Porque eu quero ter todo o que teñen os demais- respondeu.
Era imposible convencelo de que iso non podía ser. Os pais, que tanto
saben, tiveron unha idea. Pedíronlle a todos
os do pobo que lles prestaran todo o que tiñan para darlle unha lección
ao seu fillo. E así foi, cando se viu con tal cantidade de “todo”, fartouse de
súpeto e foi devolvendo aos seus donos o que lle deixaran.
Ensinanza: “ NA VIDA NON PODES TER TODO O QUE TI QUEIRAS”.
QUE GRATIFICANTE É COMPARTIR!
JORGE
FINAL FELIZ
Había un home que só se preocupaba de si mesmo. Xamais axudaba aos que
precisaban axuda.
Un día el e máis un amigo foron a dar un paseo ata un acantilado e o coche
quedoulles sen gasolina. Andiveron dun lado para outro a ver se se lles ocorría
o que poderían facer. Non había resposta e parecía que o acantilado ía romper
por mor das fortes ondas. Xa estaban desesperados e moi asustados, non vían
saída.
Acertou a pasar por alí un percebeiro e ao ver que a aqueles homes estaba a
piques de pasarlle algo grave, foi na procura de axuda.
De seguido, apareceron unha chea de veciños para axudar. Todos colaboraron
para rescatalos e saíron sen ferirse, dando un milleiro de grazas a todo o
mundo.
Ensinanza: “MELLOR AXUDAR QUE ESTAR SÓ”
ÓSCAR
