HISTORIA DUN CHOCOLATE BEN QUENTIÑO

Historia dun chocolate de Alexia Ares Chang

Oliña, rapaces!

Vouvos contar unha historia sobre un chocolate, que nos ocorreu á miña clase e máis a min.

Todo empezou, un día que no colexio CEIP Illas Cíes, a clase de sexto foi á replantación da avda. Castelao. Alí, estaban tamén outros colexios, xunto con uns monitores e o alcalde.

Despois dun duro traballo, que máis que recompensarnos!! O alcalde, díxonos que un día, nos invitaría a tomar un chocolate. Por fin, onte, fomos ao prometido, no pavillón de Coia!! Quedaba bastante preto do noso colexio.

Ao chegar alí, sentámonos a escoitar unha charliña que nos deu o alcalde. Entón, démonos conta…… de que estaba a televisión!!

A continuación, sacaron a xunto das cámaras a un neno de cada clase, de cada colexio. Da nosa clase, sacaron a Iván Bazarra!! Que divertido foi ver a un compañeiro noso saíndo na televisión!!

Por último, e non por iso menos importante, tomamos un chocolate. Tamén había boliños de leite e boliños de leite cunha cobertura de chocolate por debaixo. Algúns non tomamos chocolate posto que non nos gusta.

Pasámolo moi ben!!

HISTORIA DUN CHOCOLATE de Lois

Anda, o Alcalde cumpriu, dixo que nos ía invitar a un chocolate o día da reforestación.

Bueno, invitounos. O día do meu aniversario! Que bo regalo!

Cando chegaron, encontrámonos con moitos amigos doutros coles.

Falamos un rato antes de que comezara a conferencia, non parábamos de rir contando chistes, pasabámolo xenial.

Cando acabou a conferencia baixamos a tomar o chocolate con bolos.

Teño que dicir que me gustou o chocolate, estaba moi bo, intentei repetir todas as veces que puiden, coma outra moita xente.

Ao final volvemos ao colexio cando so quedaba una hora de clase e acórdome de que uns dicían “vaiamos máis a modiño para chegar tarde”.

Resumindo podo dicir que o señor alcalde pode invitarnos a máis chocolate!

 

O chocolate vive nas árbores de cacao.

Teñen unha ruta diaria segundo o tipo de chocolate :

O chocolate branco encargase de conseguir e criar chocolate , plantan grans de cacao, réganos con azucre e bótanlle abono especial para chocolate. En dúas horas teñen pequenos chocolates que alimentan con follas de árbore de cacao trituradas.

O chocolate negro encárgase de conseguir máis gran de cacao, escalan árbores de cacao , cólleno e cando teñen suficiente volven a súa casa.

O chocolate con leite encárganse da defensa chocolatil. Traballan pegando os seus inimigos con sabia de árbore. Practican na escola de defensa chocolatil na que se entregan a fondo para poder graduarse.

Despois de un largo día de traballo comen follas de cacao e logo xogan aos seus xogos favoritos.

O chocolate branco xoga a arrancar herbas do xardín.

O chocolate negro xoga á busca do tesouro, buscan follas de cacao que logo comen, entre elas está a folla dourada que è a máis saborosa.

O chocolate con leite xoga ao tiro con arco.

No centro do pobo chocolatil está a árbore real no que viven os tres reises , un de cada clase de chocolate.

A arbore real dá as follas douradas, que son as que se utilizan nas comidas importantes.

Como vedes o chocolate traballa e divírtese equilibradamente, algo que nós teríamos que facer.

David Tapia Dios

Historia dun chocolate de Iván Bazarra

Todos estabamos pensando no chocolate. Levabamos pensando nel toda a mañá,

Cando saímos íamos coma petardos cara o pavillón. E ao fin chegamos.

Só pensaba no chocolate, tiña fame...Pero ...agardábame a min, unha grata sorpresa. De súpeto un señor,que xa coñecía, levantoume e levoume cuns cantos nenos a xunta do alcalde. Que pasará?

Déronme unha pá xigante e dixéronme que ía a plantar unha árbore co alcalde e cos nenos que colleron coma min pola grada.

E por certo o alcalde non era moito máis alto ca min. Plantamos a árbore e chegou a momento,do chocolate.

Baixaron os meus compañeiros e fomos ata a mesa.

Trouxeron o chocolate e uns bolos e empezamos a comer. E non nós puxemos as botas, senón tamén os pantalóns, a chaqueta,os calcetíns...menuda comilona!!!

E cando pensamos que todo estaba acabado trouxeron reforzos e acabáronse  de súpeto.

O final estivo ben, comín e fíxenme amigo do alcalde. Saíume a xogada redonda!!!